Eserden Bölümler

Unutulan Göçü’u ilk kez manzum olarak anlattınız. Daha sonra Cvenburi Dergisi’nde o manzume yayınlandı. Artvin’de Kurdgize sülalesinden bir uzak akrabanız size mektup yazdı: “Kimsiniz siz, bu ayrıntıyı nereden biliyorsunuz?” diye sordu. Unutulan Göç’ün o ilk anlatımını paylaşalım mı?

Unutulan Göç’ü daha akılda kalıcı olduğunu düşünerek ilk kez manzum olarak anlattım. Bu manzumenin yayınlanmasından sonra konuyu bilen insanların uyarısı ile bildiklerime yen şeyler ekledim:

Osmanlı’nın güçlü olan ordusu

Yedi düvel savaşırmış diyorlar

Ahalkalaki’de kurulmuş pusu

Moskof un ordusu yenmiş diyorlar

Imerhev’e gelen haber yıkıcı

Moskof Müslümana verirmiş acı

Yüreklere dolmuş büyük bir sancı

“Göç etsek kurtuluş olur” diyorlar

Ardahan’dan top sesleri duyulmuş

Şavşet halkı yola çoktan koyulmuş

Söylentiyle bütün ruhlar yorulmuş

“Batumi çok insan vermiş” diyorlar

Pançidze, Totnadze, kadim Davladze

Göçünü yüklemiş Mikelkmadze

Gorilenti, Tutienti, Revadze

“Herkes dengini yapmış” diyorlar

Cimuğiler titizlenmiş telaşta

Ocaklar sönmüş, tat kalmamış aşta

Goçoğlebi hazırlanmış yamaçta

Herkese “Hazır olun” diyorlar

Zakiyet’den ilk haberler ulaştı

Kxevcurul’da yürekler doldu taştı

Ube’den gelenler dereyi geçti

“Bazgiret yolu hedef diyorlar

Daba’nın yaylasında sisler var

Korkuyla karışık yorgun hisler var

Uzaktan duyulan yüksek sesler var

“Pançidze Ahmet Önder” diyorlar

Civizde, Kovidze dökülmüş yola

 Gençler ağlaşıyor girmiş kol kola

Şaşkın bakıyorlar sağa ve sola

“Korku yolları bekler” diyorlar

Zobiaşlvili inadı meşhurdur

Değirmen arkında zorla boğulur

Şuayip Dede de geçmişin bilir

“Söylenti seninle gelir” diyorlar

Tetrakette insan seli oluşmuş

Zios, Daba, Ubeli’le bir olmuş

Sazgirel yolunu da çığ düşmüş

“Yol açık göç edip gidin” diyorlar

Torun’u tay tutsun diye gönderdi

Dönmedi bir daha köyünde kaldı

Pançidzeler bu duruma daraldı,

“Ziyos’lu dayılar kalsın” diyorlar

Ciğeori Vadisi geride kaldı

Pato’nun yüreği fena daraldı

Tek Karadeşi var, acısın saldı

“Kancio köyüne dönmüş” diyorlar

Pato’nun gözünde yaşlar durmuyor

Gülağa duygulu hiç kıyamıyor

Geriye dönüş yok herkes biliyor

“Yürekler köylerde kalmış” diyorlar

Macahela yaylasında duruldu

Çocuklar tedirgin, yaşlı yoruldu

Geri bakıp gelmeyenler soruldu

“Gidip de gelmemek vardır” diyorlar

Korkudan kaçış umuda yolculuk

Perişan oluyor yaşlı ve çocuk

Gidilecek yeri bilen bile yok

“Osmanlı büyüktür korur” diyorlar

Batum’da çarmıklı gemi bekliyor

İnsan değil sanki odun yüklüyor

Yaşlılar oturup biraz “oh” diyor

“Karadeniz şimdi sakin” diyorlar

Ordu’nun köyünde üç yıllık çile.

Niksar Sorhun’da vardık menzile

Rumlar da tedirgin oldu bu hale

“Bura bize vatan olur” diyorlar

Rumlar dağlara çıkmış yaşıyor

Boş evler hemen dolup taşıyor

İnsanlar da bir umuda koşuyor

“Göç burada artık kalır” diyorlar

Şakir Usta’lar tepede oturur

Tekateşler köye sonradan gelir

Kula dayı değirmenci bilinir

“Unutulan haber versin” diyorlar

Ardanuç’tan Recepoğlu geliyor

Kasniyalı bir mahalle oluyor

Artvin kültürümüz nefes alıyor

“Göç kimliği hiç silinmez” diyorlar

Büyük göç 126 yılında

Kaybolup gittik biz gurbet selinde

Şimdi hemşehriyiz Tokat ilinde,

Rüştü diyor göçler çok büyük acı

Görmesin insanlar böyle bir sana

Barış olsun insanlığın inancı

“Bu belge tarihe kalsın” diye.

Rüştü Bozkurt – 2015